اختلال لجبازی نافرمانی مقابله ای
علامت های اختلال لجبازی – نافرمانی مقابله ای:
از کوره در رفتن، مشاجره با بزرگسالان، سرپیچی فعالانه از مقررات و درخواست بزرگسالان و یا عدم همکاری با آنها.
تعمد در ناراحت کردن دیگران، سرزنش دیگران به خاطر اشتباهات و سوء رفتار خود، زودرنجی و زود ناراحت شدن از دیگران.
دلخوری و کینه توزی و انتقام جویی خود را نشان میدهد.
این اختلال یک اختلال تدریجی و مزمن است که تقریباً همیشه در روابط بین فردی و عملکرد تحصیلی کودک تداخل می کند.
این کودکان اغلب دوست و رفیقی ندارند و روابط انسانی برای آنها رضایت بخش نیست.
آنها با وجود داشتن هوش کافی، به دلیل عدم مشارکت و مقاومت در برابر توقعات خارجی و اصرار برحل مشکلات بدون کمک
دیگران، در مدرسه پیشرفتی ندارند.
مشکلات یاد شده موجب کاهش اعتماد به نفس، تحمل کم برای ناکامی، خلق افسرده و حملات کج خلقی میشوند
عواقب اختلال لجبازی – نافرمانی مقابله ای:
کودکان مبتلا به این اختلال در آینده احتمال ابتلاء به اختلال سلوک، بیش فعالی – نقص توجه، اختلالات یادگیری، بیش اضطرابی
و مصرف مواد مخدر را دارا هستند.
علل ایجاد اختلال لجبازی – نافرمانی مقابله ای:
عوامل بسیاری مطرح شده است که از مهمترین آنها عوامل خانوادگی است.
خانواده نخستین و بادوامترین عاملی است که به عنوان سازنده و زیربنای شخصیت و رفتارهای بعدی کودک شناخته شده و باید
ریشه بسیاری از اختلالات شخصیت و بیماریهای روانی را در پرورش اولیه در خانواده جستجو کرد.
مشکلات روانی والدین، بخصوص مادر، در رشد و حفظ اختلال نافرمانی مقابله ای کودک اثرگذار است. در این موارد مداخلاتی که
برای ارتقاء سلامت خانواده انجام می شود، می تواند در کاهش اختلال کودکان موثر واقع شود.
در این موارد سعی محققین بر این است که موراد ذیل را در خانواده افزایش دهند :
دانش، مهارت، اعتماد به نفس، خودکارآمدی و خود فکری در تربیت کودکان، گسترش سرگرمی و ایمنی و پرورش و ایجاد
محیطهایی با تعارض کمتر برای کودکان، کارآمدی رفتاری، هوشی، زبانی، عاطفی و اجتماعی کودکان ازطریق مهارتهای فرزندپروی
مثبت
بدود دیدگاه