اسکیزوفرنی
اسکیزوفرنی یا شیزوفرنی یا روان گسیختگی اختلال فرایند فکر است.
این اختلال عمدتا ادراک را مختل می کند ولی معمولا مشکلات مزمنی در رفتار و احساس نیز ایجاد می کند.
در مردان 4 برابر زنان رخ می دهد.
اوج زمان شروع در مردان 20 – 28 و در زنان 26 – 32 سالگی است.
علامت ها:
علائم مثبت: علایمی که اکثر افراد به طور عادی تجربه نمی‌کنند، شامل هذیان، اختلال در فکر و گفتار، و توهمات لمسی، شنوایی،
دیداری، بویایی و چشایی (حالتی را که درآن شما چیزی را که وجود ندارد می بینید، می شنوید، بو می کشید و یا احساس می کنید،
توهم می گویند). اغلب توهم از نوع شنیدن صدا می باشد.
عموماً علائم مثبت خوب به دارو پاسخ می‌دهند.
علائم منفی: کمتر به دارو پاسخ می‌دهند. یکنواختی عاطفی یا کمبود عاطفه و احساس، فقر بیان (عجز گویایی)، ناتوانی در تجربه
خوشی و لذت و فقدان لذت، عدم تمایل به تشکیل روابط یا بی تفاوتی اجتماعی، و فقدان انگیزه یا فقدان اراده می‌شوند.
انواع اسکیزوفرنی:
3 نوع مهم عبارتند از:
اسکیزوفرنی پارانویید: هذیان و یا توهمات شنیداری وسیع، از مهمترین علایم این نوع اسکیزوفرنی می‌باشد.
بیمار اسکیزوفرنی پارانوئید به هذیان‌های گزند و آسیب مبتلا است.
به عبارتی همیشه احساس می کند فرد یا افراد و گروهی در پی آسیب رساندن به وی هستند.
اسکیزوفرنی آشفته:
افراد مبتلا به این نوع بدون هیچ محرکی، خنده‌های شدید سر می دهند و شکلک درمی‌آورند.
رفتارهای شاد ولی مضحک و نامانوس و همچنین پرحرفی‌های بی‌معنی از دیگر ویژگی‌ها می‌باشد.
برخی اوقات هم توهمات و هذیان‌های موقتی و نامنظم دیده می شود.
این افراد غالبا نسبت به حمام کردن و تمیز کردن خود بی‌تفاوتند.
اسکیزوفرنی کاتاتونیک:
مهمترین علامت افراد مبتلا به این نوع رفتار حرکتی می باشد که که یا به شدت برانگیخته و یا کاملا بی‌حرکت و خشک است و
گاهی هم بین این دو حالت در نوسان است.
دو نوع دیگر اسکیزوفرنی عبارتند از: نوع باقیمانده و نوع نامتمایز
بدود دیدگاه